Beethovenowska metamorfoza Chopina. Przykład nieświadomego przetwarzania informacji muzycznej

Hartmuth Kinzler

doi:10.56693/sc.40

Published : 2020-12-15

Vol. 6 No. 2 (2020)

Beethovenowska metamorfoza Chopina. Przykład nieświadomego przetwarzania informacji muzycznej

Hartmuth Kinzler

DOI: https://doi.org/10.56693/sc.40

Abstract

Chopin’s metamorphosis of Beethoven. An example of the unconscious processing of musical information The three middle structural phases in bars 9–67 of section A of Fryderyk Chopin’s Scherzo, Op. 20 may be interpreted as typically Chopinian figurational extensions of three fragments from the first phase of Ludwig van Beethoven’s Piano Sonata, Op. 10 No. 3. The fact that the fragments come from a single sonata reinforces the assumption that Chopin more or less wittingly borrowed that motif, transposing it down by a semitone. This hypothesis is backed by rudimentary theory of unconscious information processing.

Keywords:

Fryderyk Chopin’s Scherzo, Op. 20, Ludwig van Beethoven’s Piano Sonata, Op. 10 No. 1, information processing, creative musical procedures, unconscious borrowing, elements of style, piano phrase, figurations, restructuring, creative processes in music, fingering

Details

Statistics

Authors

Download files

PDF (Język Polski)

Citation rules

Kinzler, H. (2020). Beethovenowska metamorfoza Chopina. Przykład nieświadomego przetwarzania informacji muzycznej. Studia Chopinowskie, 6(2), 31–49. https://doi.org/10.56693/sc.40

Altmetric indicators

Hartmuth Kinzler

Bio Statement (e.g., department and rank)

urodzony w 1946 r. w Ulm (RFN), studiował matematykę, fizykę, socjologię, psychologię i muzykologię na Uniwersytecie we Fryburgu. W 1976 r. uzyskał tytuł doktora muzykologii za pracę dotyczącą twórczości fortepianowej Fryderyka Chopina i jej związku z jego specyficzną techniką gry na fortepianie, powstałą pod kierunkiem Hansa-Heinricha Eggebrechta. Współpracował jako rredaktor serii „Funkkolleg Musik” wydawanej przez Deutsches Institut für Fernstudien (Uniwersytet w Tybindze), kierowanym przez Carla Dahlhausa (1977/1978). W latach 1978–1985 zajmował stanowisko asystenta naukowego w Instytucie Estetyki Muzyki w Musikhochschule w Grazu. W latach 1982–1985 wykładał muzykę najnowszą w Instytucie Muzykologii Uniwersytetu Wiedeńskiego, od 1985 do 2012 r. zaś pracował jako profesor teorii muzyki i analizy muzycznej na Uniwersytecie w Osnabrücku.